De hamvraag....
Na een kleine 5 minuten wachten kom ik er achter dat de slagerij in de supermarkt in La Paz, Bolivia een nummertjesapparaat heeft. Niet dat het erg druk is maar de toonbank beslaat een kleine 20 meter, dus op zich logisch.
Nummer 48 staat op mijn papiertje en gezien het aantal wachtenden voor mij, 3 stuks, ben ik snel aan de beurt. Treinta una roept de juffrouw tot mijn verbazing. Niemand reageert. Treinta dos, 33, 34, 35. Warempel nummer treinta seis reageert.
Als ik er nog als enige sta komt er een collega bij en traag gaat het van 42 naar 43, totdat we bij mijn nummer komen.
Drie ons ham vraag ik aan de juffrouw.
Lusteloos knikt ze met haar hoofd naar de uiterste rechterzijde van de toonbank waar de kaas- en vleeswarenafdeling zich bevinden.
Ik kijk en zie daar niemand staan. Drie ons ham zeg ik nogmaals en wederom is de knik naar rechts. Ik loop het stuk naar rechts en wacht. De 2 collega’s verderop babbelen er vrolijk op los.
Getergd loop ik terug en vraag of ik nog geholpen wordt. Nu knikt de andere juffrouw naar achteren met de mededeling “collega komt zo”.
Weer loop ik het stuk naar rechts en na minuten wachten ben ik het volledig zat.
In een combinatie van spaans, engels en nederlands zeg ik weinig vleiende dingen.
Uitdrukkingsloos kijken ze me aan en verdwijnen vervolgens gezamenlijk naar achteren. Waarschijnlijk zich voegend bij de onzichtbare collega. Verbijsterd, en zonder ham blijf ik achter.
'Nicht ärgern nur wundern' wordt wel heel erg op de proef gesteld.